Ένα άρθρο μιας εφημερίδας στη Νέα Ζηλανδία, το 1888, περιέγραψε για πρώτη φορά τη δήθεν εντυπωσιακή ιστορία του Hope Diamond, ενός από τα μεγαλύτερα διαμάντια στον κόσμο...
Μία από τις πρώτες αναφορές πώς το διαμάντι Hope ήταν «καταραμένο», ήταν ένα ευφάνταστο και ανώνυμο γραπτό άρθρο της Βρετανικής εφημερίδας The Times στις 25 Ιουνίου, 1909, προφανώς αναδημοσίευση με κάποιες αλλαγές, του Νεοζηλανδικού άρθρου... Ωστόσο, ένα άλλο κείμενο με τον τίτλο " Το διαμάντι Hope έφερε Πρόβλήματα σε όλους τους Ιδιοκτήτες του» είχε εμφανιστεί και στην Washington Post στις 19 Ιανουαρίου 1908.
Λίγους μήνες αργότερα, προστέθηκε στη λίστα των δημοσιογραφικών αναφορών, και η The New York Times, στις 17 Νοέμβρη του 1909, η οποία ανέφερε ψευδώς ότι ο πρώην ιδιοκτήτης του διαμαντιού, Σελίμ Χαμπίμπ, είχε πνιγεί σε ναυάγιο κοντά στη Σιγκαπούρη, στην πραγματικότητα όμως, επρόκειτο για μια απλή συνωνυμία...
Πιθανή πηγή έμπνευσης όλων αυτών των ιστοριών, να ήταν το μυθιστόρημα του Wilkie Collins με τίτλο «Η Φεγγαρόπετρα»(1886) σύμφωνα με το οποίο, ο Tavernier έκλεψε το διαμάντι από έναν ινδουιστικό ναό, όπου μια κατάρα βάρυνε όποιον αποπειρόταν να αφαιρέσει και να πουλήσει τις πέτρες που αποτελούσαν τα μάτια ενός αγάλματος. Οι ιστορικοί όμως απέρριψαν την απίστευτη ιστορία. Εξάλλου, ο ισχυρισμός ότι ο Tavernier πέθανε από πυρετό λίγο μετά, και ότι "αυτόπτες μάρτυρες" είδαν το σώμα του να σπαράσσεται από λύκους, αποδείχτηκε ψευδής, καθώς από τα ιστορικά στοιχεία προκύπτει ότι αυτός έζησε μέχρι τα 84 του χρόνια.
Το διαμάντι Hope είχε επίσης κατηγορηθεί για τη μοίρα και άλλων ατόμων που συνδέθηκαν με την κατοχή του, όπως είναι η Madame de Athenais Montespan και ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Nicolas Fouquet κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ 'της Γαλλίας, οι αποκεφαλισμοί του Louis XVI και της Μαρίας Αντουανέττας, ο βιασμός και ακρωτηριασμός της Princesse de Lamballe κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, και η αναγκαστική παραίτηση του Τούρκου σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίντ .
Ακόμη και ο κοσμηματοπώλες που μπορεί να είχαν στην κατοχή τους το διαμάντι Hope δεν γλίτωσαν από την κατάρα της: Η τρέλα και η αυτοκτονία του Ζακ Colot, ο οποίος υποτίθεται πώς αγόρασε το διαμάντι από τον Eliason, καθώς και η οικονομική καταστροφή του κοσμηματοπώλη Simon Frankel, ο οποίος το αγόρασε από την οικογένεια Hope, συνδέθηκαν με την πέτρα. Όμως, αν και έχει τεκμηριωθεί ως Γάλλος έμπορος διαμαντιών τη συγκεκριμένη περίοδο, ο Colot δεν είχε σχέση με την πέτρα, ενώ και η χρεοκοπία του Frankel συνέβη εν μέσω της οικονομικής κρίσης που κατέστρεψε επίσης πολλούς συναδέλφους του.
Ο μύθος περιλαμβάνει επίσης το θάνατο πολλών άλλων χαρακτήρων οι οποίοι ήταν προηγουμένως άγνωστοι: ο διαμαντοκόφτης Wilhelm Fals, δολοφονήθηκε από τον γιο του Hendrik, που στη συνέχεια, έκλεψε την πέτρα και αυτοκτόνησε, ο Francois Beaulieu, ο οποίος έλαβε την πέτρα από τον Hendrik εξαναγκάστηκε να την μεταπωλήσει στον Ντάνιελ Eliason, ένας Ρώσος πρίγκιπας ονόματι Kanitowski, το δάνεισε στην Γαλλίδα ηθοποιό Lorens Ladue που πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στη σκηνή την ώρα της παράστασης, ενώ και ο ίδιος μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από επαναστάτες, καθώς και κάποιον Έλληνα έμπορο με το όνομα Simon Montharides, ο οποίος σκοτώθηκε πέφτοντας με το κάρο του σε ένα γκρεμό, από ατύχημα, μαζί με την οικογένειά του. Ωστόσο, η ύπαρξη λίγων μόνο από αυτούς τους χαρακτήρες έχει εξακριβωθεί ιστορικά, κορυφαίοι ερευνητές έφτασαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα από αυτά τα πρόσωπα είναι φανταστικά.
Η ηθοποιός MayYohe κατέβαλε πολλές προσπάθειες να επωφεληθεί από την ταυτότητά της ως πρώην σύζυγος του λόρδου Hope, και κατηγόρησε το διαμάντι για τις δυστυχίες της. Τον Ιούλιο του 1902, μήνες μετά το διαζύγιό της, κατέθεσε μήνυση στην αστυνομία ότι ο εραστής της, Putnam Strong την είχε εγκαταλείψει και είχε υπεξαιρέσει τα κοσμήματά της. Αντί για δίκη, το ζευγάρι παντρεύτηκε αργότερα τον ίδιο χρόνο, αλλά χώρισε το 1910.
Τελικά, η συγκεκριμένη ηθοποιός, το 1920, έπεισε έναν παραγωγό να γυρίσει σε ταινία την ιστορία του διαμαντιού, η οποία προβλήθηκε με εκείνη στον πρωταγωνιστικό ρόλο χωρίς εισπρακτική επιτυχία, αλλά το 1921, επανήλθε με 2η σχετικού περιεχομένου ταινία…
Εν τωμεταξύ, ο Λόρδος Francis Hope παντρεύτηκε την Muriel Thompson το 1904 και απόχτησαν μαζί τρία παιδιά, πριν πεθάνει ξαφνικά το 1912, μια τραγωδία που -φυσικά- έχει αποδοθεί στο διαμάντι.
Ωστόσο, δεδομένου ότι το διαμάντι τέθηκε εν καιρώ στη φροντίδα του Ινστιτούτου Smithsonian, δεν επαναλήφθηκαν τα οποιαδήποτε ασυνήθιστα περιστατικά που αναφέρονταν σε άλλα πρόσωπα...
Από το αρχικό μέγεθος του "Γαλλικού Μπλε" που υπολογίζεται στα 112 καράτια, στην πρώτη κατεργασία του οπότε και αποτέλεσε μέρος των κοσμημάτων του "Χρυσόμαλλου Δέρατος" του Γάλλου Βασιλιά, σταθεροποιήθηκε στα 67,5 καράτια, ενώ το διαμάντι Hope όπως εκτίθεται στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, ζυγίζει 44,5 καράτια και η αξία του υπολογίζεται σήμερα στα 300.000.000-350.000.000 $
Δέσποινα Τσαφετοπούλου
Από το αρχικό μέγεθος του "Γαλλικού Μπλε" που υπολογίζεται στα 112 καράτια, στην πρώτη κατεργασία του οπότε και αποτέλεσε μέρος των κοσμημάτων του "Χρυσόμαλλου Δέρατος" του Γάλλου Βασιλιά, σταθεροποιήθηκε στα 67,5 καράτια, ενώ το διαμάντι Hope όπως εκτίθεται στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, ζυγίζει 44,5 καράτια και η αξία του υπολογίζεται σήμερα στα 300.000.000-350.000.000 $
Δέσποινα Τσαφετοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου